Begin deze week had ik mijn zeer gewaardeerde collega Lieselot aan de telefoon. Dat is geen bijzonderheid, want we spreken elkaar meerdere keren per week. We hebben wat werkafspraken doorgenomen en tot slot vroeg ze mij of ik ook eens een blog wilde schrijven.

Afgezien van het feit dat ik weinig heb met social media en online communicatie, loop ik als 62-jarige “oude man” een verhoogd risico dat ik dan een sonore, notoire mopperaar (voor mijn generatiegenoten: een soort van G.B.J. Hilterman) wordt. Volgens mij zijn die er al genoeg.

Lieselot daagde me uit om eens een bijdrage te leveren over een training die ik vaak en graag geef. En deze te koppelen aan de actualiteit. Op de een of andere manier krijgt Lieselot bijna alles voor elkaar. Dus zo geschiedde.

“Verantwoordelijkheid kan soms best pijn doen”

“10 letters”

De training “10 Letters” is een van de communicatietrainingen die ik het liefste verzorg. De training komt er in een notendop op neer de verantwoordelijkheid op de goede plek te leggen. Verantwoordelijkheid kan soms best pijn doen. Soms moet je ook weleens een duwtje van iemand anders krijgen om je verantwoordelijkheid te pakken. Dat duwtje is het meest effectief, als het gebeurt middels het stellen van de juiste vraag. Juist niet overtuigen! Overtuigen is een vorm van ruzie maken en de ander iets opleggen. Voor het oog werkt het zo lang de “duwer” in de buurt is. Feitelijk een variant van JA zeggen en vervolgens NEE doen.

Het moeilijkste bij de “10 Letters” is dat je alle energie moet richten op jezelf en je eigen houding. En dus niet op die ander. Focus op jezelf brengt de ander in beweging. Het vraagt een zekere rust en in ieder geval contact maken met je rugleuning.

Advizeuren

Het gedachtegoed van “10 letters” is een beknopte samenvatting en tegelijk de essentie van bijna 40 jaar ervaring. Ook ik heb jarenlang lopen advizeuren en “aan dode paarden getrokken”. Tot ik zo’n 25 jaar geleden het licht begon te zien. Je krijgt alleen wat voor elkaar als je kijkt naar je eigen rol, de juiste dingen doet en je richt op het in beweging krijgen van anderen. Bovendien is dit niet alleen in werkgerelateerde vraagstukken toepasbaar, maar in het hele maatschappelijke leven. Het geldt ook voor relaties met familie, buren, vrienden, noem maar op.

Tenenkrommend

Terug naar de actualiteit. Gisteravond heb ik naar Jinek gekeken. Ik had me erop verheugd,  omdat ik de afgelopen weken met plezier (en vol verbazing) heb gekeken naar “B & B vol liefde”. Gisteren waren er een paar hoofdrolspelers te gast. Voor het zover was, moest ik nog wel door een zure appel heen bijten. Eerst het gesprek met Henk Bleker over de gesprekken met Johan Remkes. Ik vond het tenenkrommend. Hoe bestaat het dat een oud-minister, die jarenlang een bijdrage heeft geleverd aan de ontstane situatie, alleen maar eisen stelt, van alles in twijfel trekt en alleen onder (zijn) voorwaarden bereid is na te denken over het eigen aandeel in de situatie. Vol verve wist hij alle vragen van Eva Jinek onbeantwoord te laten. Je zag het gebeuren: Eva ging steeds verder naar het puntje van haar stoel. Ook Bleker moet dit met een glimlach hebben gezien.

“Als je om je heen mept, krijg je een ander echt niet in beweging”

In het gesprek erna was het de beurt aan Hennie de Haan, woordvoerster van verontruste en boze bewoners in Albergen. Daar gebeurde hetzelfde. Brandstichting komt door emotie, waar de overheid verantwoordelijk voor is. Kinderen met protestborden laten lopen, terwijl ze niet eens kunnen lezen wat erop staat, wordt afgedaan tot iets kleins.

Let wel, het is niet aan mij om een oordeel te vellen. Het valt me alleen op dat er zo weinig wordt gezien dat als je om je heen mept, de ander niet zal gaan doen wat jij graag wilt dat diegene gaat doen. Als je alleen maar naar het aandeel van anderen kijkt, gebeurt er niet zo veel! Toch doet het zich overal voor: Ursula von der Leyen, Nancy Polosi en de rest kan je er zelf bij bedenken. Waarom zeggen dat je iets wilt oplossen, maar wel de polarisatie opzoeken?

Verantwoordelijkheid

De zomer is voorbij en de najaarstrainingen zijn weer begonnen. Met mijn trainingen wil ik  bewindvoerders en begeleiders van cliënten toerusten om hun werk zo goed mogelijk te doen. Deelnemers leer ik graag hoe zij op hun beurt hun cliënten leren dat zij primair verantwoordelijk zijn voor hun eigen situatie. En dat staat allemaal dus best wel haaks op wat we om ons heen zien gebeuren.

Ik schrijf dit niet om te mopperen. Ik schrijf dit, omdat ik gelukkig ook heel veel mensen tegenkom die juist nu hun verantwoordelijkheid wél nemen. Ze zien om naar anderen, ze kopen verantwoorde producten, ze zijn zuinig met energie. Mopperen en klagen leidt tot verzuring. Verantwoordelijkheid nemen zorgt voor ruimte en is oneindig veel effectiever dan proberen met je afstandsbediening iemand op een ander spoor krijgen. Als je dan toch wat wilt doen met een afstandsbediening; richt deze dan op jezelf!

Volgende maand: een LVB, wat is dat?

Volgende maand in blog 5 duiken we in de wereld van mensen met een Licht Verstandelijke Beperking (LVB). Heb jij zelf een vraagstuk dat je in dit blog behandeld wilt zien? Mail dan naar lieselot@bewindsupport.nl.